Η αρχαία Κίρρα βρίσκεται στον κόλπο της Ιτέας, στην έξοδο της κοιλάδας του Πλειστού ποταμού προς τον Κορινθιακό κόλπο, στο σύγχρονο οικισμό Ξεροπήγαδο. Αναφορές στην πόλη γίνονται από τον Όμηρο (Κρίσα), τον Αλκαίο (Κίρσα) και τον Στράβωνα (Κίρρα). Η περιοχή της Κίρρας κατοικήθηκε από την Πρωτοελλαδική εποχή, με ιδιαίτερη άνθηση στη Μεσοελλαδική και παρακμή κατά την Υστεροελλαδική. Μεταξύ του 7^ου και 6^ου αιώνα π. Χ. η πόλη βρισκόταν σε συνεχή ανταγωνισμό με τους Δελφούς με αποκορύφωμα τον πόλεμο μεταξύ των δύο δυνάμεων (περί 600-590 π.Χ.). Η πόλη ανοικοδομήθηκε μετά την καταστροφή της από τη Δελφική Αμφικτυονία (590 π.Χ.) και στα τέλη του 6^ου π.Χ. αιώνα ίδρυσε ένα μεγάλο ιερό, ενώ αργότερα οχυρώθηκε και εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι του Κορινθιακού κόλπου, που λειτούργησε ως επίνειο των Δελφών και της Άμφισσας. Η κατοίκηση της πόλης συνεχίζεται και στους Βυζαντινούς χρόνους καθώς και στη Λατινοκρατία, όπως μαρτυρούν οι λιμενικές εγκαταστάσεις και ο μεσαιωνικός πύργος στην παραλιακή ζώνη της Ιτέας και της σημερινής Κίρρας.