Η Λιλαία, ανήκε στο βόρειο τμήμα της Φωκίδας και ξεχώριζε για τα πλούσια νερά της, που από τα πανάρχαια χρόνια συνδέονταν με τις πηγές του ποταμού Κηφισού, μάλιστα το όνομά της οφείλεται στη νύμφη Λιλαία, κόρη του θεοποιημένου ποταμού. Οι κάτοικοί της πίστευαν ότι το νερό της Κασταλίας πηγής στους Δελφούς ήταν δώρο του Κηφισού, γι’ αυτό ορισμένες μέρες το χρόνο έριχναν στην πηγή γλυκίσματα και πίστευαν ότι αυτά αναφαίνονταν στην Κασταλία κρήνη. Στην πόλη γίνεται αναφορά από τον Όμηρο, στον Στράβωνα, τον Παυσανία, τον Πτολεμαίο και τον Πλίνιο.
Η ευρύτερη περιοχή της Λιλαίας κατοικήθηκε από την 3η χιλιετία π.Χ. Η πόλη καταστράφηκε από τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας το 346 π.Χ. στα πλαίσια της καταστροφής των Φωκικών πόλεων. Εδώ σώζονται δύο οχυρώσεις: η μία πιθανόν πριν από τη Μακεδονική καταστροφή και η δεύτερη και καλύτερα διατηρημένη μετά την αποκατάσταση αυτής στα πλαίσια της ανοικοδόμησης των Φωκικών ακροπόλεων.