Blog

Στρατηγός των Φωκέων, καταγόμενος από την πόλη Λέδων. Ήταν επικεφαλής της επίθεσης των Φωκέων εναντίον των Δελφών το 356 π.Χ., που σήμανε την έναρξη του Γ΄ Ιερού Πολέμου. Αφαίρεσε μεγάλο μέρος των αναθημάτων του ιερού των Δελφών για να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές του ανάγκες και ιδιαίτερα τη δημιουργία μισθοφορικού στρατού, με τη συμμετοχή των Αθηναίων, των Σπαρτιατών και των Κορινθίων. Όταν ο στρατός του συγκρούστηκε με αυτόν των Θηβαίων κοντά στην Τιθορέα, η μάχη κρίθηκε υπέρ των αντιπάλων του και ο ίδιος αυτοκτόνησε. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του, Ονόμαρχος.

Μισθοφορικό στράτευμα με στρατιώτες καταγόμενους από τη Ναβάρρα της Ισπανίας, το οποίο έδρασε σε διάφορα σημεία της Ευρώπης κατά τον 14ο αιώνα. Στην Ελλάδα συγκρούστηκε με την Καταλανική Εταιρεία, καταλαμβάνοντας περιοχές της Φωκίδας, ωστόσο ηττήθηκαν τελικά και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν.

Κληρικός, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αγωνιστής καταγόμενος από τη Δεσφίνα Φωκίδας (1780-1821). Ήταν ο πρώτος κληρικός που έπεσε μαχόμενος κατά την επανάσταση του 1821. Σκοτώθηκε στην Αλαμάνα.

Ο Γιάννης Γκούρας (1771-1826), οπλαρχηγός της Στερεάς Ελλάδας που καταγόταν από τη Γκούρα Φθιώτιδας, υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του οπλαρχηγού Πανουργιά και του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Σκοτώθηκε κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τον Οθωμανό στρατηγό Κιουταχή.

Η ειρήνη που υπογράφηκε το 346 π.Χ. μεταξύ Αθηναίων και Μακεδόνων. Πήρε το όνομά της από τον εκπρόσωπο των Αθηναίων, τον Φιλοκράτη.

Ευρύ και ρηχό αγγείο πόσης, με ή χωρίς πόδι, με κύρια χρήση του την προσφορά σπονδών και την κατανάλωση υγρών. Όταν το σκεύος αυτό έφερε ένα εξόγκωμα στο κέντρο του, συνήθως για την υποδοχή των δαχτύλων, ονομαζόταν ομφαλωτή φιάλη.

Στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής με χαρακτηριστική εμφάνιση που συνίσταται σε δύο μεσαία αυλάκια, που ονομάζονται γλυφές, και δύο λεπτότερα ακραία αυλάκια, τις ημιγλυφές.

Το δικαίωμα της προτεραιότητας στη λήψη χρησμού από το Μαντείο των Δελφών.

Προελληνικό φύλο της Ελλάδας, που αναφέρεται από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Ησίοδος και ο Ηρόδοτος.

Τραγοπόδαρος θεός της φύσης και του ποιμενικού βίου. Ήταν γιος του Ερμή και της Νύμφης Δρυόπης και κατοικούσε στα Αρκαδικά όρη. Καθώς ήταν αποκρουστικός στη μορφή, η μητέρα του τον εγκατέλειψε μόλις τον αντίκρισε∙ ο Ερμής, ωστόσο, τον πήρε μαζί του στον Όλυμπο, όπου ο Διόνυσος τον ενέταξε στη συνοδεία του. Στην αρχαία τέχνη απεικονίζεται με πυκνή γενειάδα, τριχωτό σώμα και δύο κέρατα στο κεφάλι.