Blog

Προελληνικό φύλο της Ελλάδας, που αναφέρεται από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Ησίοδος και ο Ηρόδοτος.

Τραγοπόδαρος θεός της φύσης και του ποιμενικού βίου. Ήταν γιος του Ερμή και της Νύμφης Δρυόπης και κατοικούσε στα Αρκαδικά όρη. Καθώς ήταν αποκρουστικός στη μορφή, η μητέρα του τον εγκατέλειψε μόλις τον αντίκρισε∙ ο Ερμής, ωστόσο, τον πήρε μαζί του στον Όλυμπο, όπου ο Διόνυσος τον ενέταξε στη συνοδεία του. Στην αρχαία τέχνη απεικονίζεται με πυκνή γενειάδα, τριχωτό σώμα και δύο κέρατα στο κεφάλι.

Φραγκικό κρατίδιο που ιδρύθηκε στην Πελοπόννησο από το Γουλιέλμο Σαμπλίτη μετά την Δ΄ Σταυροφορία και αργότερα περιήλθε στα χέρια της οικογένειας των Βιλλεαρδουίνων. Καταλύθηκε από το Θωμά Παλαιολόγο το 1430.

Προσωνύμιο του Δημήτριου Ξηρού (1767-1834), ο οποίος καταγόταν από τον Άγιο Γεώργιο Παρνασσίδος. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους οπλαρχηγούς της Στερεάς Ελλάδας και της Ελληνικής Επανάστασης. Ο γιος του, Ιωάννης, και ο εγγονός του, Πανουργιάς, διετέλεσαν βουλευτές.

Πρόκειται για το βιβλικό βασίλειο του Αραράτ, μιας περιοχής της Αρμενίας. Αναδείχθηκε σε σημαντική στρατιωτική δύναμη κατά τον 9ο αι. π.Χ. και κατακτήθηκε από τους Μήδους στις αρχές 6ο αι. π.Χ.

Ο όρος υποδήλωνε αρχικά τα ενδιάμεσα κενά μεταξύ των τριγλύφων στη ζωφόρο των αρχαίων ελληνικών ναών δωρικού ρυθμού. Τα κενά αυτά καλύπτονταν από πλάκες οι οποίες διακοσμούνταν με παραστάσεις, ανάγλυφες ή γραπτές, με θέματα κυρίως εμπνευσμένα από τον μύθο.

Η περιοχή του τεμένους της Αθηνάς Προναίας. Ονομάστηκε έτσι από το γεγονός ότι οι κάτοικοι της περιοχής συνέλεγαν από εκεί κομμάτια μαρμάρου και λίθων, τα οποία χρησιμοποιούσαν ως οικοδομικό υλικό για νεότερες κατασκευές.

Ελληνικό φύλο που κατοικούσε στην ανατολική κοιλάδα του ποταμού Σπερχειού, γύρω από το Μαλιακό κόλπο. Οι κυριότερες πόλεις τους ήταν η Τραχίνα και η Ανθήλη.

Αρχαίο ελληνικό φύλο που κατοικούσε στο χώρο της κεντρικής Ελλάδας και διακρινόταν σε δύο κλάδους, τους Οζολούς ή Εσπέριους Λοκρούς, που κατοικούσαν στα δυτικά, στις σημερινές περιοχές της Φωκίδας και της ορεινής Ναυπακτίας, και τους Οπούντιους Λοκρούς που κατοικούσαν στην περιοχή της Φθιώτιδας και είχαν ως κέντρο τους τον Οπούντα, πόλη απέναντι από την Εύβοια. Στα ανατολικά κατοικούσαν και οι Επικνημίδιοι Λοκροί, που κατοικούσαν στο όρος Κνημίδα της Φθιώτιδας.

Με τον όρο αυτό είναι γνωστή η περίοδος πριν από 145-165 εκατομμύρια έτη που αποτελεί την τελευταία περίοδο του Μεσοζωικού αιώνα. Κατά την περίοδο αυτή εξαφανίστηκαν όλα τα μεγάλα ερπετά και ιδιαίτερα οι δεινόσαυροι. Η περίοδος έλαβε το όνομά της από την κρητίδα, ένα ασβεστολιθικό μαλακό πέτρωμα, τη γνωστή κιμωλία, που εναποτέθηκε στο τέλος της περιόδου σε αρκετές περιοχές της Βόρειας Ευρώπης και της Βρετανίας.