Blog

Ομοσπονδιακό κράτος της Δυτικής Ελλάδας, γνωστό και με την ονομασία Αιτωλική Συμπολιτεία. Ιδρύθηκε γύρω στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. ως αντίπαλο δέος της Μακεδονίας, αλλά και της Αχαϊκής Συμπολιτείας της Πελοποννήσου, με έδρα το Θέρμο. Αναδείχθηκε σε ρυθμιστικό παράγοντα της Ελλάδας μετά την απόκρουση των Γαλατών το 279 π.Χ. Μετά την υπογραφή συνθήκης με τη Ρώμη το 189 π.Χ., η Συμπολιτεία περιήλθε στη ρωμαϊκή σφαίρα επιρροής.

Ο Μεχμέτ Ρεσίτ Πασάς Κιουταχής (1780-1839) ήταν γεωργιανής καταγωγής εξισλαμισμένος ορθόδοξος, ο οποίος κατόρθωσε να αναρριχηθεί στη στρατιωτική ιεραρχία. Το 1809 διορίστηκε διοικητής στην Κιουτάχεια, από όπου έλαβε το προσωνύμιό του.

Μισθοφορικός στρατός απαρτιζόμενος κυρίως από Καταλανούς της Ισπανίας, που έδρασε στη Σικελία, τον ελλαδικό χώρο και τις περιοχές της Μικράς Ασίας κατά τον 14ο αιώνα, υπηρετώντας κυρίως τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, η αθέτηση από μέρους του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου των οικονομικών υποσχέσεών του απέναντι στους Καταλανούς, είχε ως αποτέλεσμα λεηλασίες και βιαιότητες από τους τελευταίους σε διάφορες περιοχές του Βυζαντίου. Με τη μάχη του Αλμυρού το 1311 η Καταλανική Εταιρεία κατέλαβε το Δουκάτο των Αθηνών και αργότερα και το Δουκάτο των Νέων Πατρών, που στο τέλος οικειοθελώς υπήγαγαν στην εξουσία του βασιλιά της Αραγωνίας.

Με τον όρο αυτό, που οφείλει το όνομά του στα Ιουράσια όρη που βρίσκονται στα σύνορα Γαλλίας, Ελβετίας και Γερμανίας, είναι γνωστή η περίοδος που εκτείνεται από 199 έως 145 εκατομμύρια χρόνια πριν και αποτελεί τη μεσαία περίοδο του Μεσοζωικού αιώνα ή «Αιώνα των Ερπετών»

Ένα από τα βασικά αρχιτεκτονικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής ναοδομίας, συνίσταται σε ταινία που περιτρέχει το οικοδόμημα κάτω από τη στέγη. Μαζί με το επιστύλιο και το γείσο συναποτελούν τον θριγκό του ναού. Στα κτίρια δωρικού ρυθμού, η ζωφόρος αποτελούνταν από μετόπες και τρίγλυφα, ενώ στα κτίρια ιωνικού ρυθμού περιτρέχει το άνω μέρος του σηκού και φέρει διακόσμηση με ανάγλυφες παραστάσεις.

Ο κατά κόσμον Γιάννης Ξύκης (1757-1831) υπήρξε οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης που έλαβε το προσωνύμιό του από τον τόπο καταγωγής του, τα Δυο Βουνά Φθιώτιδας. Εμπνεύστηκε το αμυντικό σχέδιο στη μάχη των Βασιλικών το 1821, η οποία στάθηκε καθοριστική για την τελική κατάληψη της Τριπολιτσάς από τους επαναστατημένους Έλληνες. Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας: Κληρικός, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αγωνιστής καταγόμενος από τη Δεσφίνα Φωκίδας (1780-1821). Ήταν ο πρώτος κληρικός που έπεσε μαχόμενος κατά την επανάσταση του 1821. Σκοτώθηκε στην Αλαμάνα. Εταιρεία των Ναβαρραίων: Μισθοφορικό στράτευμα με στρατιώτες καταγόμενους από τη Ναβάρρα της Ισπανίας, το οποίο έδρασε σε διάφορα σημεία της Ευρώπης κατά τον 14ο αιώνα. Στην Ελλάδα συγκρούστηκε με την Καταλανική Εταιρεία, καταλαμβάνοντας περιοχές της Φωκίδας, ωστόσο ηττήθηκαν τελικά και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν.

Ο Δευκαλίων, γιος του Προμηθέα, και η σύζυγός του, Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα, ήταν οι μόνοι άνθρωποι που, κατά την ελληνική μυθολογία, επέζησαν του κατακλυσμού. Προκειμένου να αναπαραχθεί το ανθρώπινο γένος, ο Δευκαλίων και η Πύρρα άρχισαν να πετούν πέτρες πίσω τους, όταν αποτραβήχτηκαν τα κατακλυσμιαία νερά. Από τις πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίων γεννιόνταν άντρες και από αυτές που πετούσε η Πύρρα γεννιόνταν γυναίκες. Δουκάτο των Αθηνών: Φραγκικό κρατίδιο με έδρα την Αθήνα και αρκετά εκτεταμένη επικράτεια που περιλάμβανε την Αττική, τη Βοιωτία και τη Φωκίδα. Ιδρύθηκε από τον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό το 1204 και παραχωρήθηκε στην οικογένεια των Ντε λα Ρος (de la Roche). Στη διάρκεια της πολυκύμαντης ιστορίας του περιήλθε στα χέρια πολλών ηγεμόνων, μέχρι την κατάλυσή του το 1456 από τον Μωάμεθ Β΄.

Η τεχνοτροπία της γλυπτικής που αναπτύχθηκε κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. ονομάζεται δαιδαλική και αποτελεί τη μετάβαση από τη γεωμετρική στην αρχαϊκή τέχνη. Ο όρος οφείλει το όνομά του στον Δαίδαλο, τον πρώτο τεχνίτη που κατασκεύασε μορφές έτοιμες να κινηθούν. Χαρακτηριστικό των δαιδαλικών μορφών είναι η μετωπικότητα και η οργάνωσή τους βάσει του κατακόρυφου και των οριζόντων αξόνων που διέπουν τις φυσικές μορφές. Τα χέρια είναι συνήθως κολλημένα στο σώμα, ενώ η κόμμωση παρουσιάζει μια διάταξη σε ζώνες, που θυμίζει περούκα, τη λεγόμενη οροφωτή φενάκη. Δεσποτάτο του Μορέως (ή Μυστρά): Ημιαυτόνομο βυζαντινό κρατίδιο με έδρα τον Μυστρά, που περιέλαβε σταδιακά όλη την Πελοπόννησο. Ιδρύθηκε από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο το 1262 και καταλύθηκε οριστικά από τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄ το 1460. Ηγετική του οικογένεια ήταν οι Παλαιολόγοι.

Ένας από τους στρατηγούς του εκστρατευτικού σώματος των Γαλατών που κατήλθαν από την Πανοννία και επιτέθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας το 279 π.Χ.. Ο Βρέννος οδήγησε το στρατό του προς την Κεντρική Ελλάδα με απώτερο στόχο τη λεηλασία του ιερού των Δελφών. Παρά τις αρχικές τους επιτυχίες, αντιμετωπίστηκαν σθεναρά στις Θερμοπύλες, ενώ η επίθεσή τους στους Δελφούς, σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, απέτυχε λόγω πανικού που ξέσπασε τη νύχτα στο στρατόπεδό τους. Όσοι γλίτωσαν, αποδεκατίστηκαν αργότερα, προσπαθώντας να διαφύγουν από τις Θερμοπύλες. Αναφέρεται ότι ο Βρέννος αυτοκτόνησε πίνοντας άκρατον οίνο ή πέφτοντας πάνω στο σπαθί του.

Σουλτάνος (1354-1403) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επονομαζόμενος Κεραυνός (Yildirim), γιος του Μουράτ Α΄. Κατέλαβε πολλά εδάφη ειδικά στα Βαλκάνια αλλά ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε από τον Ταμερλάνο στη μάχη της Άγκυρας το 1402. Αυτοκτόνησε στην αιχμαλωσία, μη αντέχοντας τον εξευτελισμό που είχε υποστεί.