Υδρορρόη σε σχήμα λεοντοκεφαλής, απόληξη πήλινης σίμης σε στέγη κτηρίου εντός του Ιερού με τα πρωτότυπα χρώματα να σώζονται σε άριστη κατάσταση, τέλος 5ου αι. π.Χ. Ο επιχρωματισμός λεπτομερειών διακοσμητικού χαρακτήρα στις εξωτερικές επιφάνειες των δημοσίων οικοδομημάτων ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Χρησιμοποιούνταν κυρίως το κόκκινο, το (βαθύ) γαλάζιο και λιγότερο το κίτρινο και το πράσινο. Ως επί το πλείστον τα χρώματα παρασκευάζονταν από λουλούδια