Ομφαλός: Λαξευμένος λίθος ωοειδούς σχήματος που παριστάνει τον ομφαλό, ο οποίος συμβόλιζε τη μαντική δύναμη του Απόλλωνα. Οι ανάγλυφες ταινίες στην επιφάνειά του είναι ο αγρηνός, το μάλλινο πλέγμα με τους ημιπολύτιμους λίθους που κάλυπτε τον ιερό ομφαλό. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Δίας θέλησε να μάθει ποιο ήταν το κέντρο της Γης, άφησε από τα δύο ακρότατα σημεία του σύμπαντος δύο αετούς, οι οποίοι συναντήθηκαν πάνω από τους Δελφούς. Στο σημείο αυτό ο Δίας έριξε τη μαγική πέτρα, τον ομφαλό. Ο απεικονιζόμενος λίθος επέστεφε τον κίονα με τις Χορεύτριες. Χρονολογείται το 330-325 π.Χ.