Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Απόλλων ήταν ο θεός προστάτης της μουσικής δημιουργίας, της ποίησης και των τεχνών και εκπροσωπούσε το μέτρο και την αρμονία. Με αυτή του την ιδιότητα απεικονίζεται και στην κύλικα λευκού βάθους του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών: ο θεός, με περίτεχνη κόμμωση και δάφνινο στεφάνι στα μαλλιά κάθεται σε πτυσσόμενο κάθισμα (οκλάδια δίφρο) και κρατά την επτάχορδη λύρα του, ενώ με το δεξί του χέρι προσφέρει σπονδή.

Στην ίδια αίθουσα του Μουσείου βρίσκονται οι πιο ενδιαφέρουσες και εκτενείς παρτιτούρες της αρχαιότητας: σε ενεπίγραφους λίθους από τον Θησαυρό των Αθηναίων αναγράφονται δύο αρχαίοι ύμνοι προς τον Απόλλωνα, που χρονολογούνται τον 2ο αι. π.Χ. Ανάμεσα στους στίχους διακρίνονται μουσικά σύμβολα, τα οποία έχουν ερμηνευθεί από ειδικούς μουσικολόγους. Το θέμα των παιάνων είναι σχετικό με διάφορα περιστατικά από τη ζωή του θεού, όπως η γέννησή του, η έλευσή του στους Δελφούς και η συμβολή του στην απόκρουση των Γαλατών.

Σε ένα από τα δύο αετώματα του Θησαυρού των Αθηναίων αποδίδεται μία μαρμάρινη κεφαλή της θεάς Αθηνάς. Η θεά θα έστεκε είτε στο κέντρο του ανατολικού αετώματος, συνοδευόμενη από τον Θησέα και τον Ηρακλή, είτε στο δυτικό αέτωμα, να εποπτεύει σκηνή μάχης. Στη δε στέγη του Θησαυρού έστεκαν ως ακρωτήρια μαρμάρινες Αμαζόνες. Οι πλούσιος γλυπτός διάκοσμος του Θησαυρού τον καθιστούσε ως ένα εκ των πλέον εμβληματικών κτηρίων των Δελφών και ένα εξαίρετο μέσο προβολής της ισχύος των Αθηναίων στο πανελλήνιο.