[shortcode-weather-atlas selected_widget_id=18dc4732]
Ηνίοχος
Το χάλκινο άγαλμα του Ηνιόχου, του νέου που νίκησε στον αγώνα της αρματοδρομίας στα Πύθια, αφιερώθηκε από τον Πολύζαλο, άρχοντα της Σικελίας. Πρόκειται για εξαιρετικό έργο των κλασικών χρόνων, το οποίο φιλοτεχνήθηκε ίσως από τον φημισμένο χαλκοπλάστη Πυθαγόρα. Το πρόσωπο του αγάλματος ζωντανεύουν τα καλοδιατηρημένα ένθετα μάτια από ημιπολύτιμους λίθους, οι καλοσχεδιασμένες τούφες από τα μαλλιά και το μισάνοικτο στόμα. Το μέτωπο επιστέφει η ταινία του νικητή. Χρονολογείται το 480-470 π.Χ.
Πλακίδιο με Οδυσσέα και κριάρι
Χάλκινο πλακίδιο με ανάγλυφη παράσταση του Οδυσσέα ή συντρόφου του που βγαίνει από την σπηλιά του Πολύφημου δεμένος στην κοιλιά του κριαριού. Το πλακίδιο ίσως προέρχεται από διακόσμηση κάποιου σκεύους ή επίπλου. Χρονολογείται την περίοδο 550-500 π.Χ.
Προτομή γρύπα
Χάλκινη προτομή γρύπα από διακόσμηση σε χείλος λέβητα. Ο γρύπας με κεφάλι αρπακτικού πτηνού και σώμα αιλουροειδούς ήταν φανταστικό πλάσμα με επιρροές από την τέχνη της Ανατολής. Κατά την αρχαιότητα ο γρύπας είχε αποτροπαϊκό χαρακτήρα, έδιωχνε δηλαδή το κακό. Χρονολογείται τον 7ο αι. π.Χ.
Ειδώλιο κούρου
Χάλκινο ειδώλιο κούρου έργο κρητικού εργαστηρίου. Το ειδώλιο έχει τα χαρακτηριστικά του δαιδαλικού ρυθμού, δηλαδή τη μετωπικότητα, το γυμνό σώμα, το τριγωνικό πρόσωπο και την κόμη με τους οριζόντιους σχηματισμούς. Η τέχνη της εποχής στην οποία ανήκει το ειδώλιο, 7ος αι. π.Χ., ονομάζεται δαιδαλική από τον μυθικό Δαίδαλο που πρώτος έπλασε αγάλματα σε φυσικό μέγεθος και τους έδωσε ζωή.
Κόρη από το θησαυρό των Σιφνίων
Οι κόρες ήταν αγάλματα γυναικών της αρχαϊκής πλαστικής με χαρακτηριστικό το «αρχαϊκό μειδίαμα», δηλαδή το όμορφο χαμόγελο, τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια και την περίτεχνη κόμμωση. Οι κόρες έφεραν καταστόλιστα ρούχα με κοσμήματα επιζωγραφισμένα και ένθετα από μέταλλο. Η κόρη του θησαυρού των Σιφνίων μαζί με τη δίδυμη αδελφή της που σήμερα έχει χαθεί, ήταν τοποθετημένες στην πρόσοψη του οικοδομήματος και στήριζαν το επιστύλιο. Χρονολογείται το 530 π.Χ.
Μετόπη από τον θησαυρό των Αθηναίων, Ηρακλής και Κερυνίτις έλαφος
Στην ανάγλυφη μετόπη του θησαυρού ο ήρωας Ηρακλής παλεύει με την Κερυνίτιδα έλαφο. Στο στήθος του είναι δεμένη η λεοντή και πίσω του αποδίδεται η θήκη με τα τόξα και το ιμάτιό του. Στην απεικονιζόμενη σκηνή ο Ηρακλής χάρη στη σωματική δύναμή του, αλλά και την ευστροφία του έχει συλλάβει την χρυσοκέρατη ελαφίνα μετά από υπέρμετρη προσπάθεια. Χρονολογείται το 490 π.Χ.
Άγαλμα μικρού κοριτσιού
Το χαριτωμένο κοριτσάκι των Δελφών από μάρμαρο φοράει μακρύ χιτώνα, γύρω από τον οποίο τυλίγεται το ιμάτιο. Όμοια αγάλματα κοριτσιών προσέφεραν κατά την αρχαιότητα οι γονείς προς την Βραυρωνία Αρτέμιδα ως ομοίωμα της πιστής, η οποία ζητούσε τη χάρη της θεάς. Λόγω του χαρακτηριστικού ενδύματος τα κοριτσάκια έφεραν την επωνυμία άρκτοι, δηλαδή αρκουδίτσες, αγαπημένο ζώο της Αρτέμιδος. Χρονολογείται τον 3ο αι. π.Χ
Άγαλμα του παγκρατιαστή Αγία
Το γλυπτό αποτελεί μέρος του οικογενειακού αναθήματος του Δαόχου Β’, ο οποίος ήταν μέλος της δελφικής Αμφικτυονίας. Ανάμεσα στα αγάλματα των συγγενών του Δαόχου ξεχωρίζει ο ανδριάντας του προπάππου του Αγία. Ο Αγίας έζησε τον 5ο αι. π.Χ. και ήταν πρωταθλητής στο παγκράτιο. Το άγαλμα διακρίνεται για τα εξιδανικευμένα χαρακτηριστικά. Χρονολογείται τον 4ο αι. π.Χ.
Κυπροφοινικική φιάλη:
Χάλκινη φιάλη στην οποία απεικονίζεται πολιορκία πόλης. Ανήκει σε μία σειρά πολυτελών σκευών που κυκλοφόρησαν στη Μεσόγειο κατά τον 8ο και τον 7ο αι. π.Χ. Οι φιάλες αναγνωρίζονται ως έργα κυπριακών και φοινικικών εργαστηρίων με επιρροές από την αιγυπτιακή τέχνη. Στην επιφάνεια παριστάνεται σκηνή πολιορκίας πόλης, ενώ ένα άρμα σύρεται από φτερωτή σφίγγα. Χρονολογείται στο τέλος του 8ου αι. π.Χ.
Ομφαλός
Λαξευμένος λίθος ωοειδούς σχήματος που παριστάνει τον ομφαλό, ο οποίος συμβόλιζε τη μαντική δύναμη του Απόλλωνα. Οι ανάγλυφες ταινίες στην επιφάνειά του είναι ο αγρηνός, το μάλλινο πλέγμα με τους ημιπολύτιμους λίθους που κάλυπτε τον ιερό ομφαλό. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Δίας θέλησε να μάθει ποιο ήταν το κέντρο της Γης, άφησε από τα δύο ακρότατα σημεία του σύμπαντος δύο αετούς, οι οποίοι συναντήθηκαν πάνω από τους Δελφούς. Στο σημείο αυτό ο Δίας έριξε τη μαγική πέτρα, τον ομφαλό. Ο απεικονιζόμενος λίθος επέστεφε τον κίονα με τις Χορεύτριες. Χρονολογείται το 330-325 π.Χ
Αγαλμάτιο ανδρικής μορφής
Ελεφαντοστέινο αγαλμάτιο με προέλευση από τα μικρασιατικά παράλια, το οποίο παριστάνει ανδρική μορφή ως «δεσπότη θηρών», δηλαδή κυρίαρχο των ζώων και της φύσης. Πιθανώς η μορφή να απεικονίζει τον ίδιο τον Απόλλωνα. Το πολύτιμο αντικείμενο ενδεχομένως αποτελούσε τμήμα της διακόσμησης του θρόνου που είχε αφιερώσει στους Δελφούς ο βασιλιάς της Φρυγίας Μίδας. Θεωρείται έργο Έλληνα καλλιτέχνη με ανατολικές επιδράσεις. Χρονολογείται στον 7ο αι. π.Χ.
Λεπτομέρεια από την ανατολική ζωφόρο του θησαυρού των Σιφνίων
Στο τμήμα της ζωφόρου απεικονίζεται η Συνέλευση των θεών, η οποία θα αποφασίσει για την έκβαση της μονομαχίας Αχιλλέα και Μέμνονα. Συγκεκριμένα απεικονίζονται οι θεές Αθηνά, Ήρα και Θέτις, οι οποίες υποστήριζαν το στρατόπεδο των Αχαιών. Η ζωφόρος του θησαυρού των Σιφνίων έχει θεωρηθεί ως ένα από τα αριστουργήματα της τέχνης των αρχαϊκών χρόνων τόσο για τον πλούσια αφηγηματικό χαρακτήρα όσο και για την υψηλού επιπέδου καλλιτεχνική απόδοση των δεκάδων μορφών, οι οποίες απεικονίζονται. Χρονολογείται πριν από το 525 π.Χ.
Μετόπη από τον θησαυρό των Αθηναίων με παράσταση της πάλης Θησέα και Μινωταύρου:
Στη μετόπη από παριανό μάρμαρο απεικονίζεται η πάλη του Θησέα με τον Μινώταυρο. Ο Αθηναίος ήρωας και μυθικός ιδρυτής της αθηναϊκής δημοκρατίας έχει ήδη υποτάξει τον Μινώταυρο, το τέρας που ζούσε στον λαβύρινθο του ανακτόρου του Μίνωα και κατασπάραζε νέους και νέες της Αθήνας. Ο θησαυρός των Αθηναίων αφιερώθηκε στους Δελφούς μετά τη νικηφόρα έκβαση για τους Αθηναίους της μάχης του Μαραθώνα. Η ανάγλυφη μετόπη χρονολογείται στις αρχές του 5ου αι. π.Χ.
Λευκή κύλικα με παράσταση του Απόλλωνα
Ο θεός κρατά επτάχορδη λύρα από καύκαλο χελώνας και σπονδική φιάλη. Ο θεός δαφνοστεφανωμένος φορά λευκό χιτώνα, πορφυρό ιμάτιο και δερμάτινα σανδάλια. Κάθεται σε περίτεχνο κάθισμα με σταυρωτά πόδια που απολήγουν σε λεοντοπόδαρα. Ίσως το μαύρο πουλί να είναι το κοράκι που σύμφωνα με το μύθο ανήγγειλε στον θεό τον γάμο της αγαπημένης του, της νύμφης Κορωνίδας. Χρονολογείται το 470 π.Χ.
Η δήλωση καταρτίστηκε από τη ΔΗΔ κατόπιν σάρωσης της ιστοσελίδας με το διαγνωστικό εργαλείο WAVE (Website Accessibility Evaluation Tool)
Ψηφιακοί Δελφοί © 2020. | Πολιτική Απορρήτου | Όροι Χρήσης | Πολιτική Cookies | Γλωσσάρι |
Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.
Σχεδίαση & Ανάπτυξη 